Ik barstte uit elkaar
Dit zijn de woorden die de vader Aretha Frankling zegt in de film Amazing Grace. Afgelopen week ben ik naar deze film geweest, een documentaire die in 1972 opgenomen is en nooit eerder werd vertoont.

‘Ik barstte uit elkaar’, was precies hoe ik me voelde in de bioscoop. Hoewel je naar een oude film zit te kijken, zijn de muziek, de energie, de overgave, het plezier en de waarachtigheid voelbaar. Zelf James Cleveland – de King of Gospel-muziek – die aan de vleugel de pianobegeleiding speelt, barst in tranen uit wanneer Aretha Amazing Grace zingt. Heel bijzonder om te zien, te voelen en mee te maken. Aretha Frankling zingt niet alleen gospel, ze is het ook. En dat geldt eigenlijk ook voor de muzikanten, de dirigent en het koor.

De film raakte mij in alle opzichten. Ik kan zelf ook zo de noodzaak en de urgentie van vol overgave zingen voelen, waarin je onvervalst jezelf kunt zijn. Los van de (angst voor) de meningen van anderen, los van allerlei beperkende gedachtes, loes van je gedoe, los van wat dan ook… Momenten waar je volledig kunt vertrouwen op jezelf.

Amazing Grace zou je kunnen zien als één groot pleidooi om te zingen en muziek te maken. In deze film is het weer zo duidelijk wat het allemaal teweeg kan brengen.