Op de valreep, vlak voordat verder alles werd afgelast, konden wij onze retraite organiseren in Samaya. Met dankbaarheid kijken we terug op een geweldig weekend. Het was de laatste activiteit voordat we alles los moesten laten vanwege de crisis….

Een van de oefeningen was om in de tuin te kijken wat je inspireert of raakt en wat dat dan zegt over jou. Mijn oog viel op een prachtige boom die vol in de knop in afwachting is om te kunnen bloeien.
Dat raakt mij. Het gevoel wat ik erbij kreeg was belofte en verlangen tegelijkertijd. Aan de ene kant de belofte van de boom om vol in het blad te komen, aan de andere kant het verlangen om tot bloei te komen. Ik realiseerde mij maar al te goed dat wat de boom te doen heeft, is af te wachten. Afwachten en onderwijl goed voor zichzelf zorgen. Afwachten tot de tijd rijp is.

Dat is een mooi beeld, een gevoel, wat mij houvast geeft. In deze crisistijd heb ik ook af te wachten. Alle activiteiten liggen noodgedwongen stil. En wat mij te doen staat is goed voor mezelf te zorgen, waarin er ineens tijd en ruimte zijn om stil te staan, nieuwe plannen te maken, muziek te maken en te genieten van mijn gezin en de lentezon. De toestand roept onzekerheid en zorgen op, waar ik nauwelijks iets mee kan, ik heb er geen invloed op. Wat ik in ieder geval wel kan doen is de tijd nuttig besteden.

Op 20 maart heb ik een Zing vanuit je hart Online op internet geplaatst. Deze is inmiddels al meer dan 300 keer beluisterd! En ik mocht enorm veel mooie reacties ontvangen! Daar ben ik enorm dankbaar voor. Dat smaakt natuurlijk naar meer. Een nieuwe Zing vanuit je hart-Online is in de maak, waarover later meer.

Het is ongewis wanneer we elkaar weer in levende lijve treffen, maar één ding weet ik zeker:
We zullen zingen! Zingen zoals we nog nooit gezongen hebben.