Graag wil ik het op een akkoordje gooien
(met elkaar afspreken iets op een bepaalde manier aan te pakken)

De aanpak waar ik het meest van hou is stevig staan, inademen, mond open doen en dan klank laten komen. Eigenlijk zonder plan of zonder persé iets te willen bereiken. De muziek ontstaat vanzelf wel.
En het mooie is dat wanneer we dat met meerdere mensen tegelijk doen, de kans groot is dat er vanzelf akkoorden klinken. En als we dan zingen vind ik het vervolgens fijn om er akkoorden bij te spelen, zonder dat we nou precies met elkaar hebben afgesproken in welke toonsoort en dus welke akkoorden passend zijn.

Een akkoord is in de muzikale betekenis een samenklank van tenminste drie of meer verschillende tonen. En of het nu consonant (goed samenklinkend) of dissonant (samenklank die wringt) klinkt, het is allemaal welkom en heeft ook muzikaal gezien belangrijke betekenis. Maar natuurlijk ook buiten de muzikale betekenis doet het er in mijn ogen toe om vooral je eigen toon te zingen, ofwel bij jezelf te blijven. Vanuit de eigenheid ontstaat in feite contact, het samen, de vreugde en de unieke energie van het met elkaar zingen en muziek maken.